روستای پلکانی دردل کویر
تکه ای ازمن ، تکه ای اززمین
مریم سادات موسوی
دیدنی های خراسان جنوبی
سرزمین کویری ایران
اگر از یک اهل سفر ، سراغ یک مقصد کمترشناخته‌شده و بکر را بگیرید ، قطعا خراسان جنوبی یکی از اولین جواب‌ها است. بازدید از جاهای دیدنی خراسان جنوبی برای هر گردشگری ، تجربه لذت‌بخشی خواهد بود. فرقی نمی‌کند که به کویر علاقه دارید یا محیطِ آباد و سرسبز ، علاقه‌مند به تاریخ هستید یا طبیعت‌گردی ؛ در هر حال ، خراسان جنوبی با دیدنی‌های متنوع و بی‌مانندش از شما به بهترین شکل استقبال می‌کند.
خراسان جنوبی کجاست؟
حدود ۲۰ سال است که خراسان جنوبی به‌عنوان یک استان مستقل وارد تقسیمات کشوری شده و استانی مرزی با مرکزیت شهر بیرجند است. خراسان جنوبی سومین استان پهناور ایران به حساب می‌آید ؛ همچنین جالب است بگوییم به‌عنوان پایتخت عناب و زعفران شناخته می‌شود و بخش عمده آن در مناطق خشک و کویری قرار دارد. از همین رو ، فصل تابستان برای سفر به این منطقه ، زمان چندان مناسبی محسوب نمی باشد و بهار و پاییز فصل‌های مناسب‌تری هستند ؛ ضمن این که در پاییز ، امکان مشاهده برداشت زعفران هم در قائن و باقی شهرهای این استان برای گردشگران وجود دارد.
وجود آثار تاریخی متعدد در شهرهای استان خراسان جنوبی ، نشان از پیشینه تاریخی و قدیمی این استان دارد. اگرچه کاوش‌های باستان‌شناسی در خراسان جنوبی از حیات چندهزارساله تمدن بشر در این منطقه حکایت دارد ، ولی عمده آثار باستانی مربوط به دوران ساسانیان و بعد از آن است. این منطقه همواره از اهمیت تاریخی و سیاسی زیادی برخوردار بوده است و سفر به آن ، برای هر ایرانگرد علاقه‌مند به تاریخ و طبیعت ، سرشار از جذابیت خواهد بود.
خراسان جنوبی پر است از جاهای دیدنی ناشناخته و بکر. تنها کافی است تا چمدان را ببندید و راهی این استان شوید. حتی اگر اطلاعات زیادی هم درباره خراسان جنوبی نداشته باشید، مطمئن باشید که با مجموعه گسترده‌ای از دیدنی‌های طبیعی و تاریخی غافلگیرتان می‌کند و سفری به‌یادماندنی را برای شما به ارمغان می‌آورد. با ما تا پایان این بخش همراه باشید تا با جاهای دیدنی خراسان جنوبی بیشتر آشنا شویم
روستای پلکانی دردل کویر
روستای نایبند از جاهای دیدنی طبس است و در جنوب شهرستان طبس و در کنار جاده طبس — راور قرار دارد.
روستای نایبند طبس از نمونه‌های معماری پلکانی در استان خراسان جنوبی است که از آن به‌عنوان ماسوله کویر یاد می‌کنند و چنان شگفت‌انگیز است که به یک جزیره سبز در میان کویر شباهت دارد. زندگی در این جزیره سبز به‌لطف آب قنات‌هایش برای سال‌ها جریان دارد و منجر به‌شکل‌گیری بهشتی در دل کویر خشک لوت شده است. روستای نایبند به‌دلیل داشتن بافت سنتی و خشتی، درختان مرکبات و نخل و چشم‌اندازی دیدنی، برج‌های دیده‌بانی، چشمه‌های آبگرم و سرد، حیوانات خاص نظیر یوزپلنگ آسیایی و… همیشه گردشگران زیادی را به‌سوی خود جذب می‌کند. اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری از این روستای دیدنی به دست آورید، با ما همراه شوید.
روستای نایبند ، ماسوله کویر
روستای منحصربه‌فرد نایبند که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، در کویر لوت قرار دارد و تا شعاع ۲۰۰ کیلومتری آن، هیچ آبادی وجود ندارد. روستای نایبند به‌عنوان یکی از جاهای دیدنی طبس، در دهستان کویر واقع شده است و طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیتی بالغ بر ۴۲۷ نفر (۱۲۶ خانوار) در آن سکونت دارند.
منطقه نایبند در سرزمینی کویری واقع شده است؛ گرچه وجود کوه‌های علی آباد، آب شلمه و کوه نایبند، این جا را به منطقه‌ای کوهستانی تبدیل کرده‌اند. این کوه‌ها حدود ۲,۵۰۰ متر نسبت به کویر لوت اختلاف ارتفاع دارند که نایبند با ۳,۰۵۰ متر ارتفاع مرتفع‌ترین آن‌ها به حساب می‌آید. شاید عکس‌های این روستا کمی برایتان آشنا باشد؛ اگر کمی فکر کنید، می‌بینید که این صحنه‌ها را در فیلم محمد رسول الله (ص) به کارگردانی مجید مجیدی دیده‌اید.
در کنار جاذبه‌های طبیعی و تاریخی این منطقه، آنچه که به‌شدت موردتوجه علاقه‌مندان به محیط زیست قرار می‌گیرد، یوزپلنگ ایرانی است. منطقه نایبند از معدود جاهای دست‌نخورده ایران است که زیستگاه یوزپلنگ آسیایی محسوب می‌شود.
روستای نایبند کجاست؟
روستای نایبند از جاهای دیدنی استان خراسان جنوبی است و در جنوب شهرستان طبس و در کنار جاده طبس — راور قرار دارد. این روستا مشرف به کویر لوت و در دامنه کوهستان است و از توابع بخش دیهوک در دهستان کویر به حساب می‌آید. برای دسترسی به روستای نایبند باید به جنوب شهر طبس بروید و وارد جاده طبس — راور شوید و پس از کریت، دیهوک و زنوغان، با تابلوهای نایبند مواجه می‌شوید که اگر طبق تابلوها به مسیر خود ادامه دهید، تابلوی خروجی روستای نایبند را خواهید دید.
آدرس روستای نایبند: استان خراسان جنوبی، ۲۱۰ کیلومتری جنوب طبس، کنار جاده طبس –راور
فاصله روستای نایبندتاطبس
روستای نایبند حدودا ۲۱۰ کیلومتر با شهر طبس فاصله دارد؛ روستایی در دل کویر که فکرش را هم نمی‌کنید مملو از نخلستان، باغ مرکبات و کشتزارهای گندم و جو باشد. از آنجا که مسیر طبس به نایبند حدود سه ساعت طول می‌کشد و ممکن است رانندگی تاحدودی برایتان خسته‌کننده باشد؛ ترجیحا شب را در نایبند بمانید و خستگی در کنید.
تاریخچه روستای نایبند
نایبند سابقه‌ای تاریخی دارد که قرارگیری آن در مجاورت مسیر کاروان‌رو، وجود منابع آب، موقعیت سوق‌الجیشی روستا، زمین‌های حاصل‌خیز و… منجر به‌شکل‌گیری آن شده است. در مستندات و کتب تاریخی، از نایبند به‌عنوان استراحتگاه و مأمنی در حاشیه کویر اسم برده شده است. به‌عنوان مثال، در کتاب کویرهای ایران نوشته سون هیدن، کویرشناس شهیر سوئدی، درباره نایبند آمده است:
این روستا در زمانی که نادر به قصد بیرون راندن و فرونشاندن شورش افغان‌ها از پایتخت خود حرکت کرد، پایگاه و استراحتگاهی برای او و سربازانش بود.
بر اساس پژوهش‌های تاریخی، سابقه سکونت در نایبند به دوران پیش از اسلام برمی‌گردد؛ زمانی که اولین ساکنان روستا برای سکونت در این محل اقدام به ایجاد فضاهای دستکند در حاشیه جنوبی صخره کردند. وجود حفره‌های غارمانند در برخی نقاط این روستا، گواهی بر این ادعا است که در دوران غارنشینی در آن‌ها زندگی جریان داشته است. این حفره‌ها و دالان‌ها اکنون به‌عنوان محلی برای نگهداری دام و انبار به کار می‌رود.
پس از شکل‌گیری اولین واحدهای مسکونی در بخش‌های فوقانی صخره، اهالی به بخش‌های بالایی روستا نقل‌مکان کردند. در ادامه باغداری و کشاورزی در حاشیه روستا توسعه یافت و به‌تبع آن جمعیت مردم افزایش پیدا کرد و در نتیجه، ساخت‌وساز در امتداد شمالی صخره به‌سمت چشمه اصلی پیش رفت.
در عصر صفوی با افزایش یاغی‌گری در این منطقه، مردم برای حراست و دفاع از جان و مال خود، به فکر احداث قلعه و برج‌های دیده‌بانی افتادند؛ ضمن این که بافت روستای نایبند درهم فشرده شد و نتیجه آن معابری محصور و کم‌عرض و احداث خانه‌ها به‌شکل پلکانی بود.
در اواخر عصر قاجار و اوایل پهلوی، ساختار معماری نایبند دچار تغییر شد و مردم به‌جای ساخت خانه‌های تک اتاقی، به ساختارهای متنوع فضایی با خانه‌های چند اتاقی تمایل پیدا کردند. این تغییر ساختار معماری در ترکیب با مزارع، باغ‌ها و نخلستان‌ها، این روستا را به واحه‌ای در کویر لوت تبدیل کرد.
معماری روستای نایبند
روستای نایبند با بیش از ۱۰۰۰ سال قدمت، از معماری خاصی شبیه به خانه‌های ماسوله برخوردار است؛ به‌طوری که تقریبا مرز مشخصی بین آن‌ها دیده نمی‌شود.
در واقع، روستای نایبند بر بلندای کوه قرار دارد و به‌خاطر کمبود زمین برای ساخت‌وساز، معماری خاصی در این محل شکل گرفته است که شامل بناهایی با مساحت محدود و چند طبقه می‌شود و همین موضوع روستای نایبند را متمایز و شاخص کرده است. این نوع معماری شامل مجموعه‌ای متراکم از خانه‌ها می‌شود که پشت‌بام خانه‌ها نقش حیاط خانه را برای خانه‌های بالاتر دارند و به همین دلیل، هم‌بستگی خاصی بین ساکنان روستا وجود دارد.
کوچه‌های پیچ‌درپیچ این روستا در کنار معماری چند طبقه‌ای بناها و باغ‌ها و نخلستان‌هایی که آن را در بر گرفته، چشم‌انداز خارق‌العاده‌ای در دل کویر ایجاد کرده است؛ به‌خصوص که بسیاری از کوچه‌ها یا همان ساباط‌ها سرپوشیده هستند و نه‌تنها اهالی را از گرمای سوزان هوا در امان نگه می‌دارند؛ بلکه به‌لطف سکوهایی که در آن‌ها تعبیه شده، به محلی برای دورهمی اهالی روستا تبدیل شده‌اند؛ ضمن این که گردشگران نیز می‌توانند روی آن بنشینند و عکس یادگاری بگیرند. سون هیدن بهشت کوچک نایبند را به این شکل به تصویر کشیده است:
یک نقاش می‌تواند سال‌های زیادی در اینجا به سر برد و در عین حال برای قلم مویش هرروز موضوع جدیدی پیدا کند و با تصویرهای بسیار زیبایی به خانه‌اش برگردد.
جالب این که فضای زراعی و مسکونی روستا به‌طور کامل از هم جدا هستند و سطوح پایین کوه به مزارع و باغ‌های پرتقال و خرما اختصاص دارد. این روستا روی یک کوه ساخته شده و شاید همین موضوع عامل سالم‌ماندن روستا در برابر زلزله‌ها بوده است.