تعقیبات
بیان دونکته بانگاه فرهنگی —
این قلم علاقه دارد که فقط حول و حوش مسایل و موارد فرهنگی و اجتماعی ، به قول معروف ، کاغذ سیاه کند یا در جهان دیجیتال نقشی ترسیم نماید! ولی گاهی اوقات — با این که موضوع مورد نظر از زاویه همان فرهنگ و اجتماع نگاه می شود ، اما بارمطلب به شدت سیاسی است. گریزی نیست نمی شود موضوع را استخوان در گلو نگه داشت .ازاین رقم موضوعات یکی سخنان نخست وزیر لبنان درمورد نگرانی های شهروندان این کشوراز تجاوزات اسراییل هست و موردی هم انتقاد نسبت به برگزاری کنسرت در استان مازندران می باشد. توجه فرمایید…
“سلاح را تحویل بدهید، با دیپلماسی احقاق حق می‌کنیم!
🔹 چندی پیش نواف سلام نخست‌وزیر لبنان اعلام کرده بود که اگر اسرائیل به تعهدات خود پایبند نباشد، در شورای امنیت سازمان ملل علیه آن اقدام و محکومیت صادر خواهد شد”
حالا ، مشکل می شود فهمید که گوینده این سخن از کرات دیگر آمده است و از عزیز دردانه بودن اسراییل بی خبر هست یا مخاطبان خود را گیج و گنگ می پندارد!
در روزگار فعلی ، کودکان دبستانی در همان کشورهایی که حامی متجاوز هستند می دانند افرادی که به وسیله دادگاه بین المللی به عنوان جنایتکاران جنگی محکوم شده اند ، آزادانه به هرکجا که اراده کنند می روند و کشورهایی که خودشان به خاطر منافعشان این نوع از نهادهای بین المللی را بنیان نهادند ، اکنون که خلاف نظرشان و به حقیقت قضاوت شده است ، قضاوت کنندگان رامورد تحریم قرارداده اند واین یعنی این که هیچ شکایتی علیه آن دردانه به نتیجه نمی رسد .چگونه هست که یک سیاستمدار این را نمی داند و اصرار دارد که مردمش هم خود را به ندانستن بزنند!
اما مورد داخلی خودمان هم یکی از آن عجائب رخدادهاست. ظاهرا بامجوز نهادهای ذیربط کنسرتی در بابل برگزارشده است که موجب اعتراض برخی روحانیون و گروه هایی از مردم شده است.
طبیعتا این که یک اقدامی مجوز داشته باشد ، مانع این نمی شود آنانی که مخالف آن اقدام هستند اعتراض خود را ( البته اگرمنجر به اختلال و بهم زدن آن مورد نشود ) اعلام نکنند.این حق شهروندی آن هاست که اعمالش هم اگرطبق قانون و قاعده — وغیرخودمختارانه — باشد ، بلامانع می باشد.
نکته ای که این اعتراض را جالب توجه می کند برخی سخنان و نکته هایی است که به عنوان ادله براعتراض بیان شده است!
آنچه دررسانه ها بازتاب داشته این هست که :
“حجت‌الاسلام والمسلمین محمد پوررمضان در خطبه دوم خود با اشاره به این که دشمن برای هر منطقه برنامه خاصی دارد به بحث این روزهای بابل ورود کرد و افزود برای بابل انگشت روی کنسرت گذاشته است و هدف از اجرای آن را پرداختن به مسائل دیگر دانسته و به مردم مومن و ولایتمدار بابل متذکر شد که بیدار باشند و خواستار آن شد مسوولین به جای پرداختن به این حاشیه ها به فکر دین و نان مردم باشند.”
در همین مسیر ، اعتراضات مردم و بیانیه های صادر شده نیز تکیه بر مسایل اقتصادی ، اجتماعی دارد.
نکته آن که با توجه به چندین نهاد فرهنگی ، مذهبی با بودجه های کلان ، که در کنار و همراه نهاد سترگ و گسترده روحانیت به امر دین مردم اقامه وظیفه می کنند ،بنظر می رسد کمبود فقط توجه دولت است که باید به جای مجوز دادن به برگزاری کنسرت به دین مردم بپردازد؟ یعنی آن همه نهادوسازمان ناموفق بوده اند یا خدای ناکرده مردم ما به راه نیستند که آن همه نهاد و سازمان برای سامان دادن دینشان کفایت نمی کند؟
ونکته دیگر این که برنامه ریزی برای اصلاح معیشت مردم کجایش با مجوزدادن به برگزاری کنسرت منافات دارد؟واین که آیا برگزاری کنسرت وگوش دادن به موسیقی یک عمل خلاف اخلاق است که معترضین مدعی هستند برای اصلاح اخلاق مردم
قیام به اعتراض کرده اند؟ مگراین که معتقدباشند تمایل بخشی ازمردم به شنیدن موسیقی نشانه عدم توفیق مبلغین دین و مروجین اخلاق است.
در این میان ، تاکید بر یک رخداد متفاوت در این اعتراض ، رعایت انصاف تلقی خواهد شد. بنظر می رسد اعتراض مذکور بدون اختلال دراجرای برنامه مجوزدار وبدون خشونت بوده است. این اتفاق را نیز باید به فال نیک گرفت .این یک گام به سوی شهروند قانونمدارشدن باید محسوب شود.