چشم اسفندیار
این روزها مسایل مربوط به بانوان بیشتراز سایر مسایل در جامعه — چه در سطح مسوولان ، چه رسانه و چه میان آحاد افراد جامعه ، در جریان گفتگو و معرض توجه است.
شاید اتفاق رنج آوری که برای یک بانوی جوان رخ داد و بیشتر از هر چیز ، فقر و طمع رسیدن به مالی آسان ، عامل و محرک ان بود ، در این توجه و مرور دوباره مسایل و مصائب بانوان در جامعه مرد سالار
ذی مدخل بوده باشد! در هر حال ، این که مشکلاتی که به انحاء مختلف گریبانگیر بانوان جامعه هست در معرض و منصب توجه قرار گیرد و گامی هرچند کوچک — به هرنحو — در رفع آن برداشته شود ، امرمطلوبی است که پرداختن به آن نیز خوب و بل ضروریست. درپرداختن به مسایل بانوان جامعه ، مباحث مختلفی طرح شده است که فی المثل ، یکی از ان ها لایحه “تامین امنیت زنان در برابر سوء رفتار” است ، که بنا به گفته بانوی نماینده مجلس و عضو کمیسیون اجتماعی ، ۱۳ ، ۱۴ سال هست که بین مجلس ودولت در رفت و آمد بوده و [درگرد و غبار زمانه سرگردان ] است و دولت نیز فعلا استرداد آن را خواسته است! ازاین که بگذریم باید از سخنان معاون اجتماعی بهزیستی یادکنیم که سخنان شفاف وشجاعانه ای بیان کرده و اعلام کرده است که ؛ تمرکز ویژه این معاونت روی «نشاط اجتماعی زنان» در سال جاری خواهدبود.
به بخشی ازسخنان وی دریک گفتگوی رسانه ای توجه فرمایید:
“معاون اجتماعی سازمان بهزیستی کشوردر خصوص برنامه‌های این معاونت در حوزه خانواده محوری گفت: تمرکز ما بر برنامه‌هایی است که بهبود کیفیت خانواده را هدف قرار می‌دهد. بر این باوریم که نیازهای خانواده و شرایط آن در دنیای امروز تغییر کرده است و نمی‌توانیم فقط با برنامه‌ها و مداخلات سنتی به نتایج مطلوب دست یابیم. به همین دلیل دوم تیرماه نشستی در این حوزه برگزار خواهیم کرد تا به بررسی خانواده کنونی و خانواده آینده بپردازیم و نیازهای آن‌ها را در عرصه‌های سیاست‌گذاری و اجرا شناسایی و برای آن‌ها برنامه‌ریزی کنیم.
وی افزود: به‌روزرسانی نشاط خانواده و افزایش دانش و مهارت‌های آن‌ها برای پاسخگویی به نیازها و مشکلات فرزندان، اولویت مهمی برای ما خواهد بود. همچنین موضوع خودمراقبتی یکی دیگر از اولویت‌های کاری ما خواهد بود. در کنار این موارد، آموزش مهارت‌هایی که به زندگی باکیفیت کمک می‌کند، مهارت‌های تاب‌آوری، مهارت‌های مداخله در بحران و مهارت‌های زندگی از جمله موضوعات جدی هستند، زیرا خانواده به هیچ‌وجه جزیره‌ای جدا نیست. حوزه‌های مختلف باید در این زمینه به همکاری با یکدیگر بپردازند تا بتوانیم برنامه‌های حوزه خانواده در ایران را بازنگری کنیم.
وی خاطرنشان کرد: برنامه‌هایی که امروزه کارآمد نیستند، نیازمند شجاعت ما هستند تا برای تدوین برنامه‌های جدید، با مشورت نخبگان و با بهره‌گیری از داده‌های واقعی و تجارب جهانی که در برخی زمینه‌ها از ما پیشی گرفته‌اند، اقدام کنیم. این برنامه‌ها باید با رویکرد زیست بومی کشورمان تنظیم شوند. به‌طور خاص، در حوزه زنان و خانواده، در سال جاری بر روی نشاط اجتماعی زنان تمرکز بیشتری خواهیم داشت.”
البته این سخنان می تواند از سوی هر گروه به چالش کشیده شود و هر کس از دیدگاه خود به بخشی از آن بتازد ، و چه بسا در این تاختن ها — چونان موارد بسیار — اصل مساله لوث شود! لیکن بیان معضل ، هم جسارت وصداقت می خواهد وهم بخشی از حل مساله یا به نحوی ارائه راه حل است…
وی نکته مهم دیگری را نیز بیان کرده که درونش یک هشدار واقعی نهفته است که امید می رود به آن نیز توجه شود. وی گفته است:
“مهم‌ترین چالش‌هایی که با نهاد خانواده روبه‌رو هستیم، شامل موضوع اعتیاد، خشونت و کیفیت پایین روابط بین اعضای خانواده است. این موارد تنها آسیب نیستند بلکه “چالش”های جدی نیز به شمار می‌آیند.”
وی به درستی یادآور می شود که مسایلی که خانواده ها با آن روبه رو هستند ، جدا از این که آسیب های اجتماعی تلقی می شوند ، برای جامعه یک چالش عمده نیز محسوب می گردند که سستی در رفع آن ها ، جامعه را در آینده با مشکلات کلان تری مواجه و مبتلا خواهد کرد.
در هرصورت ؛ امیدوار باید بود که موضوع خانواده و به ویژه بانوان کشور ، از نگاه های سطحی به مساله رهاشده ، و جدی تر و آینده نگرانه مورد عنایت برنامه ریزان و تصمیم سازان قرار گیرد. “چشم اسفندیار” اینجاست و در خطر است و حراست از آن ، به اندیشه نو نیازمنداست!