شانزده آذر ؛ و مطالبات دانشجو

شانزدهم آذر مانند مناسبت های دیگر ، مجالی هست تا مرتبطین با آن مناسبت ، خواست های خودشان را بیان کنند و هم فرصتی است تا برخی از مسوولان وعده ها وبرنامه های خود را در زمینه رفع مشکلات مطروحه و تحقق خواست های ابراز شده تکرار کنند. امسال نیز روز ۱۶ آذر و به علت همزمانی اش با روز آدینه ، پیش و پس آن ، مراسم مختلفی با حضور دانشجویان دانشگاه های مختلف و سخنرانی مسوولان و صاحبنظران برگزار شد. البته رسانه ها نیز به این روز ماندنی حساسیت نشان دادند و گزارش ها و مصاحبه هایی را منتشر کردند و به ویژه خواست های دانشجویان رامنعکس کردند.
طبیعتا خواست های دانشجویان طیف وسیعی از مسایل و موارد را در برمی گیرد ؛ از آزادی بیان در محیط های دانشجویی تا مسایل آرمانی و…تا شغل و آینده سازی!
یکی از مسایلی که در وعده ها و خواست ها مشترک هست مساله ورود فارغ التحصیلان به محیط کار است و مهمتر از آن این هست که برخی از دانشجویان پس از فارغ التحصیلی برای رشته تحصیلی و در واقع تخصص خود ، جایگاهی در میان مشاغل مورد توجه جامعه پیدا نمی کنند.

به بخشی ازصحبت های آنان در یک گزارش رسانه ای توجه فرمایید :

“غلامعلیان با تاکید بر این که آموزش های دانشگاه ها کاربردی  نیست و دانشجو پس از فارغ التحصیلی، آمادگی لازم برای ورود به بازار کار را ندارد ، گفت : به غیر از دانشجویان رشته های علوم پزشکی ، دانشجویان دیگر رشته های هیچ آمادگی برای ورود به بازار کار ندارند و هیچ ارتباطی بین درس های تئوری دانشگاه با مسائل صنعتی وجود ندارد.
وی در ادامه به ضرورت توجه به جسم و روان و فکر دانشجو در دوران تحصیل به ویژه دانشجویان دوره کارشناسی اشاره و خاطرنشان کرد: زندگی خوابگاهی در کنار تجربه های خوبی که برای دانشجو فراهم می کند، تنش های زیادی دارد و با توجه به دوری دانشجو از خانواده و دیگر فشارها ، چالش هایی برای او ایجاد می کند بنابراین ضروری است که در محیط خوابگاهی هر دانشجو یک فضای مخصوص به خود داشته باشد.”

نکته مهم درسخنان دانشجویی که با او صحبت شده در مورد کارآیی فارغ التحصیل آن هست که دانشجو کاربردی آموزش ندیده است وهنگام ورود به بازارکار ، نمی تواند در رشته تخصصی اش فعالیت متناسب با تحصیلش داشته باشد و این یعنی آن که بخش تحصیلات دانشگاهی جامعه فقط جوانان را برای مدتی از سرگردانی و “چه کنم ، چه کنم” نجات داده اما برای بعد از آن آماده اش نکرده است.
البته در مطلب مذکور یک نکته دیگر هم آمده است که اهمیت خاص خودش را دارد و آن این که دانشجویان شهرستانی — به ویژه — برای زندگی خوابگاهی آماده نشده اند و درگیر مسایل روحی و جسمی می شوند که مسوولان بایستی به این موارد هم توجه داشته باشند!
در هر صورت ، از میان آنچه دانشجو به آن نیاز ، توجه و یا مطالبه دارد ، اگر وعده دهندگان و برنامه ریزان تصمیم داشته باشند یکی را برای اجرا برگزینند ، همان است که دراین مقال به آن اشارت رفت. یعنی ؛ سازمان دادن رشته های تحصیلات عالی به نحوی که دانشجو پس از فارغ شدن از تحصیل ، به راحتی وارد بازار کار شود و عمل مفید و موثر داشته باشد. امیدواریم این مورد جدی تردیده شود و با اهمیت تلقی گردد که در صورت تحققش ، بسیاری از مشکلات دیگر نیز حل و رفع خواهد شد…