سرمایه گذاری در تولید به چه نیاز دارد؟

این روزها ، به دلیل  شعار سال ۱۴۰۴ که “سرمایه‌گذاری برای تولید” تعیین شده است ، گزارش ها و مقالات متعددی در رسانه ها و مجامع مختلف منتشر می شود و مقامات ذی ربط نیز مطالبی در همین زمینه ابراز کرده اند.در همین رابطه نایب رئیس مجلس شورای اسلامی گفته است : “امیدوارم بتوانیم تأکیدات رهبر انقلاب در سال جدید مبنی بر سرمایه گذاری در تولید را با رفع موانع و خلاءهای قانونی محقق کنیم.”
این سخن یک بخش مهم از گره های کوری هست که در پهنه اقتصاد و البته سیاست ، فرهنگ و اجتماعیات جامعه وجود دارد و چوب لای چرخ حرکت به سمت توسعه می گذارد!
سخن کوتاه نایب رییس مجلس در رابطه با مساله سرمایه گذاری داخلی دو بخش دارد که هریک در صورت وقوع ، می تواند کمک کننده باشد گرچه موانع در مسیر سرمایه گذاری مردم متعدد ، متکثر و به شدت بازدارنده بوده و هست.
وی می گوید ؛ “رفع موانع” و “خلاء های قانونی”. یعنی طی چهار دهه گذشته موانع متعددی بر سرراه سرمایه گذاری و صد البته تولید ملی ، به شکل های گوناگون ایجاد شده و در مسیر قوانین سابق ، شرایط برای ورود کالای خارجی — با قوانین لاحق — هموار شده که صد البته تولید داخلی را به مرگ زود رس محکوم کرده است!
نکته دیگر ؛ “خلاء های قانونی” است. یعنی خیلی از موارد در مجالس موجود زمان خودش ، که باید بنا به شرایط ، قوانین لازم در زمینه سرمایه گذاری و رشد تولید ملی به تصویب می رسید ، که حال ، بعد از چهار دهه ، دچار کمبود سرمایه گذاری داخلی از سوی مردم نشویم ، مجالس به کارهای دیگر پرداخته اند ، که شاید اکنون بشود درباره بی ثمری آن اقدامات ، احساسی داشت که لزوم سرمایه گذاری مردمی در تولید را به یک ضرورت تبدیل کرده است!
در این زمینه گزارش های آماری بسیار گویا هستند که نشان می دهد برای تحقق شعار سال ۱۴۰۴ نمی شود تنها به سخن گفتن اکتفا کرد اقدامی به معنی واقعی انقلابی — یعنی شکاندن صدهاسد ومانع وجاری ساختن یک روح تازه در اقتصاد کشور لازم است.
اگر مجالی دست داد در شماره های آینده به آمارها مراجعه خواهدشد. آمارها می گوید ؛ سرمایه فرار است و محیط ناامن نمی تواند دلار و طلای پنهان در خانه را به ماشین آلات کارخانه یا حتی سهام نامطمئن بورس تبدیل کند. کاری لازم است که کارستان باشد!