گردشگری شرق آسیا (کره جنوبی)
مریم سادات موسوی
قسمت اول
گردشگری در کره جنوبی به صنعت گردشگری در جمهوری کره اطلاق میشود. در سال ۲۰۱۲، حدود ۱۱.۱ میلیون گردشگر خارجی از کره جنوبی بازدید کردند و این کشور را به عنوان بیستمین کشور پربازدید در جهان و ششمین کشور پر بازدید در آسیا تبدیل کردند. بیشتر گردشگران غیر کرهای از مناطق دیگر آسیای شرقی مانند ژاپن، چین، تایوان و هنگ کنگ میآیند. محبوبیت اخیر فرهنگ عامه کرهای که اغلب به آن موج کرهای میگویند، در این کشورها ورود گردشگران را افزایش دادهاست. سئول مقصد اصلی گردشگری برای بازدیدکنندگان است. مقاصد گردشگری محبوب خارج از سئول شامل شهر ساحلی بزرگ بوسان، پارک ملی Seorak-san، شهر تاریخی گیونگجو و جزیره نیمه گرمسیری ججودو است. سفر به کره شمالی بهطور معمول بدون اجازه ویژه امکانپذیر نیست، اما در سالهای اخیر تورهای گروهی سازمانیافته به گروههای شهروندان کره جنوبی اجازه بازدید از کوه کومگانگ را داده است.
به گزارش دنیای اقتصاد، چند سالی هست که تب کره شایع شده و هر روز هم به طرفداران فرهنگ و موسیقی و سریال کرهای در جهان اضافه میشود؛ تبی که البته در ایران هم بشدت واگیر شده؛ این که یک موزیک ویدئوی کرهای ظرف ۲۴ ساعت ۱۰۱ میلیون و در یک ماه ۴۰۹ میلیون بازدید داشته باشد، یعنی چشمها از سمت غرب دارد به سمت شرق میچرخد.
همه ما یا تجربه دیدن سریالهای کرهای را داشتهایم و یا در اطرافمان کسانی هستند که با جدیت این سریالها را دنبال میکنند. علاوه بر آن، فیلمها و موسیقی کره هم در حال معروفشدن در دنیا است. ممکن است این سالها بیشتر شنیده باشیم که کسی به کره سفر میکند و یا برای سالهای طولانی در این کشور درس میخواند. البته تمرکز ما به دلیل توضیحی که بالاتر داده شد روی کره جنوبی است. چرا که گردشگری آزاد در کره شمالی وجود ندارد. در این یادداشت کمی به تاریخ، فرهنگ، اقتصاد، جغرافیا و جمعیت این کشور میپردازیم و در ادامه به جاذبههای گردشگری آن.
تاریخ کره به عصر برنز برمیگردد. در سال ۱۹۴ پیش از میلاد یک سردار فراری چینی به نام ویمن قدرت را در این منطقه به دست گرفت. ولی چندی نینجامید که دودمان “هان” در چین، حکومت وی را سرنگون ساخت و کره جزئی از امپراتوری چین شد. کره در ۱۰۸ پیش از میلاد به چهار مستعمره مجزای چین تقسیم شد. در حدود سالهای ۵۰ پیش از میلاد تا ۶۶۰ میلادی سه دولت سلطنتی در شبه جزیره کره تشکیل یافت. در همین ایام آئین بودائی رواج پیدا کرد. بعدها دولت شیلا اقتدار را به دست آورد و موفق شد به کمک چین، باکجه را در سال ۶۶۰ و گوگوریو را در سال ۶۶۸ به خاک خود ضمیمه کند. در سال ۶۷۶ میلادی کشور متحد جدید توانست قوای چین را از خاک کره بیرون رانده و کنترل کامل شبه جزیره کره را در دست گیرد.
از سال ۱۹۱۰ تا پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵، کره تحت کنترل ژاپن بود. بیشتر کرهایها کشاورزی میکردند. در دهه ۱۹۳۰، ژاپن معادن، سدهای برق آبی، آسیابهای فلزی و کارخانههای تولیدی در کره شمالی و منچوری را توسعه داد. طبقه کارگر صنعتی کره به سرعت گسترش یافت و بسیاری از کرهایها به کار در منچوری رفتند. جنبش چریکی کرهای در فضای داخلی کوهستان و منچوری ظهور کرد. تقسیم کره به کره شمالی و جنوبی از پیروزی متفقین در جنگ دوم جهانی در سال ۱۹۴۵ و پایان ۳۵ سال سلطه ژاپن بر کره نشأت گرفت.
کره جنوبی که با نام رسمی جمهوری کره نیز شناخته میشود، کشوری در بخش جنوبی شبهجزیره کره در شرق آسیا و پایتخت آن شهر سئول است. این کشور تنها با کره شمالی مرز خاکی دارد.
سئول پایتخت کره جنوبی و یک شهر نوین و صنعتی است. این شهر در سال ۱۹۴۸ م، پایتخت کشور شد. جمعیت این شهر بالغ بر ۱۰ میلیون نفر و بزرگترین شهر کشور کره جنوبی است. این کلانشهر یکی از بزرگترین شهرهای دنیا به حساب میآید. این کشور، با قوانینی که برابری اقتصادی و فرصتهای برابر برای تمام مردم را تضمین میکند، میزبان شرکتهای بزرگ و بینالمللی است که اقتصاد آن را توانمند میسازند.
تنش پیوسته با کره شمالی بانی آن شدهاست که کره جنوبی ۲.۶٪ از تولید ناخالص داخلی کشور را به نگهداری و بهبود ارتش خود اختصاص دهد و ارتش این کشور، در ردههای برتر قدرت نظامی جهان جای دارد.
کره جنوبی با ۹۸.۴۸۴ کیلومتر مربع وسعت (صد و سومین کشور جهان) در نیمکره شمالی، نیمکره شرقی در شرق قاره آسیا در کنار دریای زرد (در مغرب) ژاپن (در مشرق) و چین شرقی (در جنوب) و در همسایگی کشور کره شمالی در شمال واقع شدهاست. کره جنوبی کشوری نیمه کوهستانی بوده و ارتفاعات آن عمدتاً در نواحی مرکزی و شمال شرقی واقع شدهاست (از جمله کوههای تیسماک). جلگهها در آن وسعت فراوانی داشته و مهمترین رودهای آن عبارتاند از: سومجینوکوم، هان پوکهان و ناکتونگ. دارای جزیرههای فراوانی بوده و جنگلها در آن وسعت زیادی دارند. آب و هوای آن گرم و مرطوب و پرباران است.
در وبسایت پارس مهاجرت میخوانیم که با وجود این که جمعیت کره جنوبی در سال ۲۰۲۱ رشد خوبی داشته است، اما همچنان نرخ زاد و ولد در این کشور کم می باشد. موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت درباره جمعیت کره جنوبی و جمیت شناسی این کشور اطلاعاتی جمع آوری کرده است. در ژوئن ۲۰۱۲، جمعیت کره به ۵۰ میلیون نفر رسید و در پایان سال ۲۰۱۶، جمعیت کره از ۵۱ میلیون نفر فراتر رفته بود. از سال ۲۰۰۰، کره با کاهش نرخ زاد و ولد دست و پنجه نرم میکند. به همین دلیل برخی محققان معتقدند که اگر روندهای فعلی جمعیت ادامه یابد، جمعیت این کشور در پایان قرن بیست و یکم به ۲۸ میلیون نفر کاهش مییابد. در سال ۲۰۱۸، باروری در کره پس از به دنیا آمدن فقط ۲۶۵۰۰ نوزاد در ماه اکتبر و حدود ۳۲۵۰۰۰ نوزاد در سال، دوباره موضوع بحث بین المللی قرار گرفت، و این باعث شد که این کشور کمترین میزان تولد را در جهان داشته باشد.
کره جنوبی پس از جنگ کره تا بیش از یک دهه جزو فقیرترین کشورهای دنیا به حساب میآمد. در سال ۱۹۶۰ میلادی سرانه تولید ناخالص داخلی کره جنوبی ۷۹ دلار بود که در همان زمان پایینتر از برخی کشورهای جنوب آفریقا بودهاست. رشد بخش صنعت اصلیترین محرک رشد اقتصادی این کشور شد. در سال ۱۹۸۶ صنایع تولیدی تقریباً ۳۰٪ از تولید ناخالص داخلی کره را تأمین میکردند و ۲۵٪ از نیروی کار این کشور را به کار گرفته بودند. مشوقهای دولتی و کمکهای خارجی باعث شد تا صنعتگران سئول با سرعت زیاد فناوریهای نوین را جایگزین تأسیسات کهنه کنند. این مساله باعث شد تا تولید کالاها (به خصوص آنها که قرار بود به بازارهای خارجی صادر شوند) افزایش یافته و درآمدهای حاصل از آن صرف گسترش بیشتر همان صنایع شود. در نتیجه صنعت باعث تغییر دورنمای کشور شد و میلیونها کرهای را به مراکز صنعتی در شهرها کشاند.
طبق آمار جدید، جمعیت کره سال گذشته برای اولین بار در تاریخ خود کاهش یافته است. این روند نگرانکنندهای را نشان میدهد که انتظار میرود تنها در سال ۲۰۲۱ در میان بیماری همهگیر ویروس کرونا بدتر شود.
اقتصاد کره جنوبی یازدهمین اقتصاد بزرگ جهان و چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا است. اقتصاد مختلط کره جنوبی در تسلط چند شرکت خوشهای خانوادگی است که در زبان کرهای به آنها چایبول میگویند. در طول چند نسل، کره جنوبی توانست از کشوری که در میان ملل فقیر عالم ردهبندی میشد به کشوری توسعهیافته با درآمد بالا تبدیل شود. برخی این رشد اقتصادی را به یک معجزه تشبیه کردهاند و نام آن را «معجزه رود هان» گذاشتهاند. این معجزه باعث شده کره جنوبی در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی و هم چنین گروه ۲۰ قرار گیرد. این کشور پس از رکود بزرگ مالی همچنان یکی از سریعترین نرخهای رشد را در میان کشورهای توسعهیافته در اختیار دارد. جیم اونیل اقتصاددان بریتانیایی، کره جنوبی را یکی از یازده کشوری میداند که در میانههای سده ۲۱ میلادی بر اقتصاد جهانی تسلط خواهند یافت.
آنچه نوشته شد خلاصهای از موقعیت کلی کشور کره جنوبی و تاریخ، جغرافیا، اقتصاد و وضعیت جمعیتی آن بود. در یادداشت بعدی به جاذبههای گردشگری این کشور اشاره خواهیم کرد.
ادامه دارد…