گردشگری شرق آسیا (مالزی)
مریم سادات موسوی
قسمت دوم
پیش از شیوع کرونا طبق گزارش‌های رسانه‌ای (ایرنا)، مالزی سالانه حدود ۳۰ میلیون گردشگر خارجی داشته که درآمد حاصل از آن قریب به ۲۰ میلیارد یورو برای دولت بوده است. علاوه براین، صنعت گردشگری توانسته برای بیش از ۳.۵ میلیون نفر اشتغال ایجاد کند.
گسترش و همه‌گیری ویروس کرونا تاثیر قابل توجهی روی صنعت گردشگری داشت و تمامی کشورها به خصوص کشورهایی که بخش عمده‌ای از درآمدشان از این مسیر بود آسیب دیدند. با این حال می‌توان تصور کرد که با واکسیناسیون عمومی و مراقبت‌های جمعی، این همه‌گیری به مرور کنترل شود و همانطور که الان هم می‌بینیم، گردشگری مجددا رونق بگیرد. به همین دلیل آشنایی با جاذبه‌های گردشگری مقاصدی مثل مالزی می‌تواند هنوز هم جالب باشد.
در مجله علی بابا می‌خوانیم که جزیره مانوکان، دومین جزیره در پارک ملی تونک عبدالرحمان و نخستین پارک ملی آبی مالزی است. از جمله تفریحاتی که امکانش در جزیره مانوکان فراهم شده، می‌توان به پاراسیلینگ و غواصی اشاره کرد. در این جزیره می‌توانید غواصی در آب‌های کم‌عمق را که به آن اسنورکلینگ هم گفته می‌شود، تجربه کنید. علاوه بر این مناظر رویایی طبیعت در جزیره مانوکان، فضا را برای عکاسی نیز فراهم کرده است. ضمن این که صخره‌های مرجانی جزیره هم برای عکاسی ایده‌آل است.
در همان یادداشت در مورد غارهای باتو می‌خوانیم. در مالزی بودایی‌ها، هندوها و مسلمانان در کنار یکدیگر زندگی سراسر آرامشی را سپری میکنند. هندوها به عنوان بخش قابل‌توجهی از جمعیت این کشور، مکان‌های مذهبی مخصوص به خود را دارند. غارهای باتو از جمله این مکان‌هاست. یک مجسمه بسیار بزرگ از خدای هندوها در ابتدای ورودی این غارها قرار دارد، با رنگ طلایی خود حسابی جلب توجه می‌کند. هندوهایی که در مالزی زندگی میکنند بنابر مناسبت‌های مختلف از کوه بالا می‌روند و خود را به غارهای باتو می‌رسانند. داخل غارها، بافتی آهکی دارد. بافت‌هایی که ترکیب آن ها در کنار یکدیگر، صحنه‌هایی تماشایی و جذاب به وجود آورده است. برای دیدار از این غار زمان آن بهتر است ایامی غیر از مناسبت‌ها و جشن‌ها مذهبی باشد. زیرا در چنین زمان‌هایی، این مکان بسیار شلوغ می‌شود.
مجله الی گشت به برج‌های دوقلوی پتروناس اشاره می‌کند. شاید تمام مردم جهان شهر کوالالامپور مالزی را با تصویری از این برج ها بشناسند. بر روی بیشتر کارت پستال‌ها تصویر و عکسی از برج‌های دوقلوی پتروناس می‌بینید. بدون شک یکی از جاذبه‌های دیدنی و معروف‌ترین ساختمان‌های دنیا که توسط معماری به نام سزار طراحی شده، برج‌های دوقلوی پتروناس در مرکز شهر کوالالامپور است. در محوطه اطراف این برج‌ها می‌توانید استخرها و آبگیرها به همراه بهترین مراکز خرید و بهترین رستوران‌ها را پیدا کنید. هم چنین به توریست‌ها اجازه بالا رفتن از ساختمان و تماشای شهر داده می‌شود. این برج‌ها در واقع جدای از یکدیگر هستند و به دلیل سازه خاصی که دارند، به یکدیگر متصل شده‌اند. دو ساختمان ۸۸ طبقه این مجموعه، توسط پلی در میانه طبقه‌های ۴۱ و ۴۲ و تقریبا در مکان ۱۷۵ متری بالاتر از سطح اتکای فلزی آن، به یکدیگر متصل شده‌اند. طول این پل اتصالی، ۵۸ متر بوده و دارای سکوی بازدیدی برای گردشگران است.
یکی دیگراز محل های دیدنی و تماشایی در میان جاذبه‌های گردشگری کوالالامپور موزه ملی مالزی است که در نزدیکی باغ‌های دریاچه پردانا واقع شده و نشانگر تاریخ این کشور است. هم چنین منطقه جالان دامانسارا در کوالالامپور مالزی یکی از دیدنی‌ترین محله‌های مالزی است. ساختمان موزه ملی بنایی دیدنی با معماری بومی آن است که در آن دستاوردهای افراد سیاسی مالزی به همراه گنج‌هایی که از سلطان ترنگانو باقی مانده را در این موزه می‌توانید ببینید (مجله الی گشت).
باغ پروانه پنانگ (Entopia by Penang Butterfly Farm) در نزدیکی شهر تلوک باهانگ و در استان پینانگ مالزی، زمین منحصربه فرد پروانه پنانگ قرار دارد که در سال ۱۹۸۶ ایجاد شده است. این باغ که ۸ هکتار وسعت دارد به جهت مطالعه و تحقیق و حفظ گونه‌هایی که زیستگاه طبیعی‌شان در خطر انقراض قرار دارد احداث شده است، شبه جزیره مالای خانه بیش از هزار گونه پروانه متفاوت است که یکی از متفاوت‌ترین مجموعه‌های پروانه در دنیا است. باغ پروانه پنانگ مأمن بیش از ۴۰۰۰ پروانه و ۱۲۰ گونه مختلف است که در این میان گونه‌های نایاب و در خطر انقراض نیز وجود دارند؛ از جمله گونه‌های نایاب و در خطر انقراض می‌توان به اکالیف نارنجی، بردوینگ زرد و بردوینگ بروک راجا اشاره کرد (مجله جاباما).
مرکز حفاظت فیل کوالا گندا (Kuala Gandah Elephant Orphanage Sanctuary) مکانی رایگان برای دیدن فیل‌ها است. این مرکز در سال ۱۹۸۹ جهت حفاظت از گونه‌های مختلف فیل‌ها و جلوگیری از شکار بی‌رویه آن ها تاسیس شد. در این پناهگاه می‌توان به فیل‌ها غذا داد و از نزدیک آن ها را لمس کرد (مجله جاباما).
به غیر از دیدنی‌های کشور مالزی، جاذبه‌های دیگری هم وجود دارد. جاذبه‌های فرهنگی و غذایی در این کشور. مجله الی گشت بعضی از این غذاها را معرفی می‌کند. ناسی داگانگ یکی از غذاهای معروف مالزی است که تمام معروفیتش را مدیون مزه بسیار خوشمزه اش است. این غذا از برنج بخار پز شده در شیر نارگیل، زردچوبه و چند ترکیب دیگر از جمله تکههای سرخ شده نارگیل، جو سرخ شده، تخم مرغ آب‌پز و ترشی سبزیجات درست می‌شود.
مالزیایی‌ها ناسی داگانگ را معمولا به عنوان یک صبحانه مشهور مخصوصا در مناطقی مانند ترنگانو (Terengganu) و کلانتان (Kelantan) سرو میکنند.
ساتای یکی از غذاهای معروف مالزی است که ترکیبی از گوشت کبابی خوابانده شده در سس مخصوص زغال پز است. مالزیایی‌ها این غذا را به زبانی ساده از تکههای گوشت در زردچوبه و شیره نارگیل و در ادویه‌‌های محلی قرار می‌دهند و سپس تکههای گوشت را به آرامی کباب میکنند و سپس به همراه سس خوش طعم مخصوصی سرو میکنند. درباره تاریخچه ساتای این را بدانید که در واقع به غذایی یاکیتوری در ژاپن و شیشلیک کباب در ترکیه شباهت‌های بسیاری دارد و می‌توان گفت که همگی با هم یک مزه می‌دهند. گوشت کباب شده بر روی سیخ همیشه یک غذای ساده ولی بسیار خوشمزه برای همه در سراسر جهان بوده است و اگر شما گیاهخوار نباشید، بدون شک از طرفداران پروپاقرص این مدل از گوشت کبابی می‌شوید. سس مخصوص این کباب به خاطر ترکیب زردچوبه و بادام زمینی زیادی که در خود دارد زرد رنگ است. ساتای در کنار سس و یا آبگوشت بادام زمینی، پیاز و کیک برنجی سرو می‌شود. تکههای گوشتی که در ساتای به کار برده می‌شود، عموما از گوشت مرغ، گاو و یا گوشت‌‌های دریایی هستند که در سیخ‌‌های چوبی به سیخ کشیده میشوند.
کمی هم به فستیوال‌ها و جشن‌های مالزی اشاره می‌کنیم و یادداشت حاضر را به پایان می‌رسانیم. در مجله ایوار توضیح می‌دهد که کشور مالزی مجموعه ای از گروه‌های مذهبی ازجمله مسلمانان، مسیحیان، بودائی‌ها، هندوها، سیک‌ها و صدها گروه قومی دیگر را در خود جای داده است. به همین دلیل، رویدادهای فراوانی در هرماه از سال در این کشور برگزار می‌شود. غرب و شرق مالزی اغلب اوقات دارای فستیوال‌های فرهنگی مختص به خود هستند. مردم در برخی مذاهب اقدام به باز کردن درِ خانه‌های خود به روی خانواده و دوستان کرده و بین آن‌ها غذا تقسیم میکنند. در مذاهب دیگر، مردم برای عبادت راهی مساجد و معابد میشوند.
فستیوال‌ها در مالزی به دو دسته تقسیم میشوند؛ مذهبی و فرهنگی. ازجمله فستیوال‌های مهم مذهبی می‌توان به عید فطر، سال جدید چینی و دیپاوالی اشاره کرد که شبیه به دیگر مراسم رایج در سراسر جهان هستند؛ اما با حال و هوای مالزیایی برگزار میشوند. برای مثال، در کریسمسِ غربی‌ها، مردم بوقلمون می‌خورند و به یکدیگر هدیه می‌دهند. مردم مالزی تمایل دارند در کلیساها حاضر شوند، در خانه‌های خود بساط کباب به راه بیندازند و البته هدیه‌ی خاصی به یکدیگر نمی‌دهند. به‌طور خلاصه، کریسمس در این کشور شبیه به همه‌جا برگزار نمی‌شود.
مردم در منطقه‌ی صباح و ساراواک ریشه‌های کهن و کفرآمیز خود در برگزاری مراسم سنتی نظیر فستیوال سالانه‌ی برداشت محصول را حفظ کرده‌اند. پیش از همه‌گیر شدن مذهب، قبایل بومی الحاد و کفر را پیشه کرده بودند. گروه‌های قومی تا به امروز نیز سنت‌های خود را حفظ کرده‌اند. درحالی‌که ممکن است زندگی در این مناطق با تشریفات باستانی همراه نباشد، اما این مراسم هنوز هم بخشی از فرهنگ آن‌ها محسوب می‌شود.
پایان