هنوزراه درازی درپیش است!
سید ابوالقاسم موسوی
مدیر مسئول
معیارپرس – درست است که تغییرات فرهنگی — به دلیل این که باروح و روان آدمی ارتباط می‌یابد، بطئی رخ می‌دهد اما از کسانی که دم از طرفداری یا مطالبه‌ی برخی از مقوله‌های مرتبط بامسایل فرهنگی می‌زنند انتظار می‌رودکه خود، یا پیشاپیش دست به تغییر در خویش زده باشند یا در پروسه عرضه مطالبات توامان به ایجاد تغییر در رفتار و گفتارخویش اقدام کنند لیکن در بسیاری از افراد و جریان‌ها در سطح جامعه ایرانی — چه در درون و چه در بیرون از مرزها — این تعهد و انگیزه وجود ندارد.
اگر به تاریخ یک صد ساله مطالبات سیاسی — که طبعا ریشه فرهنگی دارد، نظرکنیم می‌بینیم مطالبه گران برای تغییر یا مخالفان وضع موجود، عموما و عمدتا از همان روش‌هایی سود می‌برند که علیه آن روش‌ها دست به عمل زده‌اند. و شاید که عدم توفیق جامعه ایرانی در تحقق و تعمیق خواست‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی‌اش وپس ازهرتغییرروبنایی درجا زدن در نقطه صفر، همین استفاده از روش‌هایی باشدکه علیه آن اقدام صورت گرفته است!
شاهد مثال اتفاقی هست که اخیرا در فضای ملتهب این روزها رخ داده است و به یک معنا مردم دهان مردم را دوخته‌اند تا حرفی خلاف آنچه آن‌ها می‌پندارند مطلوب است، زده نشود!
آن گونه که بازتاب یافته است؛ یکی از صاحبان قلم و اندیشه که در راه عرضه نظرات خودسختی‌ها و دشواری‌هایی تاحدحبس و محرومیت را تجربه کرده است، به یکی ازبرآمدگان شرایط اعتراضی اکنون که درخارج کشور بی‌هراسی وگزندی می‌تازد، نامه‌ای نوشته است و علی‌القاعده یامعترض و منتقد بوده یا ناصح، و در قبال آن نامه، طرفداران شخصی که اقبالی یافته، آنچه ناسزابوده است نصیب نویسنده نامه کرده اندبه طوری که نویسنده دوسرباخت شده وتصمیم گرفته است گوشه عزلت گزیند و از این پس، از بیان سیاسی دوری کند.
این نمونه آشکاری است که نشان می‌دهد — و البته خداوند به ما مردم عادی کوچه و بازار رحم کند — که حتی پیشران‌های مطالبات فرهنگی — اجتماعی، خود از همان شیوه مرسوم سرکوب مخالف بهره می‌برند و علی‌رغم ابراز مطالبات پر زرق و برق و نوین، افکار کهنه و بل پوسیده را با خویشتنِ خویش حمل می‌کنند! در حالی که ما باید یاد بگیریم و البته در جان خود حک نماییم که؛ وقتی آزادی را مطالبه می‌کنیم آن را صرفا برای خود و دار و دسته خود نمی‌خواهیم بلکه در وهله نخست برای مخالف خویش طلب آزادی می‌کنیم. بدون شک، هر زمان به این رشد رسیدیم، به آن مطالبات شریف نیز خواهیم رسید.