جراحی بزرگ و انتظارمردم
سید ابوالقاسم موسوی
مدیر مسوول
معیارپرس – دادن یارانه به برخی از کالاها یک امر طبیعی اقتصادی در بسیاری از کشورها در مقاطعی خاص برای جلوگیری از فشار به تولیدکننده و مصرف‌کننده هست اما دادن یارانه در یک اقتصاد تحت فشار مانند اقتصاد ایران، تنها ایجادرانت می‌کند که کرد و مردم را فقیرتر و رانت خواران ویژه را قدرتر کرد.
این که کشور در برهه‌ای اززمان به این نتیجه رسید که آثار زیانبار این گونه پرداختن یارانه بایدجبران شود امر مبارکی بودوشجاعت می‌خواست که قابل ستایش است لیکن اجرای ناقص آن مع‌الاسف جز فقیزتر کردن مردم ثمری نداشت.
اکنون قدم مهمتری برداشته شده است و آن حذف ارز ترجیحی از کالاهای به اصطلاح استراتژیک است. این هم بخشی اعظم از میدان رانت‌خواری است و هم بخشی عظیم‌تر از نیاز مردم کوچه و بازار را در بر می‌گیرد که اگر درست اجرا نشود، آن‌ها را طبعا فقیرتر خواهدکرد.
برداشتن ارز ترجیحی علی‌القاعده به افزایش قیمت‌ها نه تنها در زمینه کالاهای استراتژیک خواهد انجامید بلکه در همه زمینه‌های اقتصادی اعم از بخش خدمات دولتی و بخش خصوصی اثر افزایشی خود را نشان خواهدداد.
تا این‌جا، مساله یک امر ساده هست که همه ما مردم کوچه و بازار آن را حس کرده و حس خواهیم کرد. نکته ساده‌تر اما مهم‌تر در این جراحی بزرگ این هست که طی سالیان گذشته متاسفانه هیچ‌کس به فکر ایجاد تعادل بین هزینه و درآمد مردم نبوده است. این انتظار وجود داردکه باحذف ارز ترجیحی — که آخرین منشاء فساد در ویژه‌خواری (رانت) بود، اقتصاد کشور در مسیر طبیعی خود بیافتد و علی‌القاعده دولت تلاش کند این فاصله نجومی میان هزینه‌های زندگی و درآمد نیروی کار را بسامان کند.
به سامان کردن هزینه و درآمد هیچ‌ربطی به تحریم ندارد و فقط و فقط این شکاف مرتبط به دوران ویژه‌خواری فسادآوری است که موریانه اقتصاد کشور بود و امیداست با حذف ارز ترجیحی و ایجاد تعادل میان هزینه و درآمد مردم، اقتصاد بسامان شود و مردم در هر دهکی که قرار دارند از یک رفاه معمولی که حق طبیعی هر انسانی هست برخوردار شوند.