جاذبه‌های گردشگری دنیا، ترین‌های ایران
مریم سادات موسوی
قسمت اول
طی سال‌های فعالیتم در حوزه گردشگری، و یا به دلیل مسافرت‌های مختلفی که رفته‌ام، با دوستان اهل سفر آشنا شده‌ام. بعضی از دوستان فرزند هم دارند. این موضوع کشش معاشرت با این افراد را برای ما بیشتر می‌کند. نیمی از عمر دماوند در دوران شیوع کرونا گذشت و سفرکردن بسیار محدود شد؛ با این حال ما با رعایت پروتکل‌ها بهداشتی باز هم سعی کردیم دامنه متنوعی از سفرهای یک یا چند روزه را به دامنه تجربه‌های سفر او اضافه کنیم.
دوستانی هم که به آن ها اشاره کردم از این فضا دور نیستند. یکی از این خانواده‌ها، علاوه بر سفرکردن، تجارب سفرهایشان را در شبکه‌های اجتماعی با دیگران به اشتراک می‌گذارند. در این روزها که به هر حال سفر از اولویت خارج شده است، دیدن پست‌های آنها از سفرهای گذشته و یا اطلاعات جالبی که در زمینه گردشگری در صفحه‌های مجازی می‌گذارند، دلتنگی کمتر سفر رفتن را جبران می‌کند.
در یکی از پست‌هایی که دیدم، به ترین‌هایی اشاره کرده بود که در ایران هستند ولی در جهان به عنوان ترین شناخته می‌شود. به نظرم موضوع جالبی آمد و برای هر کدام از ترین‌ها مطالب بیشتری خواندم. به نظرم جالب است که این ترین‌ها را کمی با تفصیل بنویسم.
• سرو ابرکوه
در وبسایت کجارو میخوانیم که سرو ابرکوه یزد را مسن‌ترین موجود زنده ایران میدانند. این درخت کهنسال، سالیان دراز است که شاهد فراز و فرودهای این مرز و بوم بوده و پس از گذر قرن‌‌ها، همچنان باشکوه و سرافراز باقی مانده است. اهمیت سرو ابرقو تنها به‌لحاظ طبیعی نیست؛ بلکه پیوند ناگسستنی آن با فرهنگ و باورهای مردم منطقه و جای،جای ایران است که جان خسته آن را همچنان باطراوت و بارور نگه می‌دارد. چنان که به‌طور قطع نمی‌توان گفت آیا خاک است که سرو کهن ابرکوه را در بر گرفته، یا ریشه‌های جادویی درخت چند هزار ساله یزد است که زمین را در میان آسمان‌ها، آویزان نگاه داشته است. سرو ابرکوه از نژاد سرو مدیترانه‌ای و از گونه شیرازی آن است.
با جستجوی بیشتر و رجوع به ویکیپدیا، می‌توان خواند که سرو ابرکوه یکی از آثار طبیعی ملی ایران است. این درخت که در شهر ابرکوه (ابرقو) قرار دارد یکی از پیرترین موجودات زنده دنیا است. محیط تنه این درخت در روی زمین یازده و نیم متر است و بلندای آن بین ۲۵ تا ۲۸ متر برآورد شده‌است. حمدالله مستوفی در کتاب نزهت القلوب که در سال ۷۴۰ قمری تألیف شده درباره ابرکوه می‌نویسد: «در آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد…».
مجله گردشگری الی گشت به افسانه‌های این درخت هم اشاره می‌کند. داستان‌ها و افسانه‌های اساطیری زیادی در مورد سرو ابرکوه وجود دارد. بعضی اعتقاد دارند که نهال این سرو را حضرت نوح کاشته است. البته برخی دیگر میگویند که نهال را پسر حضرت نوح، یافث کاشته است. افسانه‌های دیگری نیز وجود دارد که بر این باورند که این سرو، روح خاصی دارد که می‌تواند خود را سرپا نگه دارد.
سرو باشکوه ابرکوه از گونه سرو شیراز و از سروهای مدیترانه‌ای است. این درخت دارای ارزش علمی، قدمت و زیبایی خارق‌العاده‌ای بوده و نیز به عنوان میراث طبیعی ایران بعد از قله دماوند به ثبت رسیده‌است و هرساله بازدیدکنندگان فراوانی از داخل و خارج کشور را به خود جذب می‌کند.
• غار نمکی قشم
ایسنا در خرداد سال 99 گزارشی در مورد غار نمکی قشم تهیه کرده است. در این گزارش میخوانیم، طولانی‌ترین غار نمکی جهان که غار نمکدان نام دارد در ۹۰ کیلومتری شهر قشم و ارتفاع ۲۳۷ متری از سطح دریا واقع شده است. وجود آب در کف غار و رطوبت هوای جزیره باعث شده که ساخت قندیل‌ها همواره ادامه داشته باشد و صحنه‌های بسیار زیبایی در این غار به وجود آمده است. به علاوه در برخی از نقاط غار حوضچه‌هایی وجود دارد که آب موجود در آنها صحنه‌های مختلف را منعکس کرده و تصاویر زیبایی خلق می‌کند.
به ادعای وبسایت سفرمارکت، غار نمک قشم عمری ۵۰۰ میلیون ساله دارد و کارشناسان شکل‌گیری آن را متعلق به قبل از دوره کامبرین (یکی از دوره‌های زمین‌شناسی از دوران دیرینه‌زیستی) میدانند. لایه‌‌های نمکی چند رنگی که در غار تشکیل شده، هر کدام ده‌ها هزار سال قدمت دارد، به همین دلیل بهتر است به هیچ‌کدام از قندیل های نمکی دست نزنیم و هوس نکنیم تکه‌ای از آن را برای خودمان برداریم. این نمک‌‌ها خاصیت درمانی دارد. میگویند نفس کشیدن در هوای غار، حساسیت و آسم را تسکین می‌دهد.
نمک‌هایی که از این غار استخراج می‌شود خاصیت دارویی دارد و از آنها به عنوان نمکی برای علم طب به ویژه برای ورزشکاران حرفه‌ای به صورت کپسول مصرف می‌شود. ترکیباتی که نمک‌های درون این غار دارند از منیزیم تشکیل شده است.
• بازار بزرگ تبریز
بازار تبریز با مساحتی حدود یک کیلومتر مربع بزرگ‌ترین و مهم‌ترین بازار سرپوشیده در سطح جهان است. این بازار در مردادماه سال ۱۳۸۹ خورشیدی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌است. این بازار حدود ۳ سده پیش و پس از وقوع زمین‌لرزه تاریخی تبریز در سال ۱۱۹۳ قمری توسط نجفقلی خان دنبلی حاکم وقت تبریز بازسازی شده‌است. بازار تبریز در سال ۱۳۵۴ خورشیدی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
سازه‌‌های آجری پیوسته، طاق‌‌ها و گنبدهای بلند بازار، کثرت تیمچه‌‌ها، استقرار تعدادی مدرسه و مسجد و سبک طراحی حجره‌ها، همگی از وجود نمونه‌‌ای عالی از محیطی تجاری در کنار زندگی اسلامی حکایت دارد. بازار تبریز با بيش از پنج هزار مغازه، دارای تعداد زیادی مسجد و مدرسه و سرا است كه از آن جمله می‌توان به بازار امیر، بازار حلاجان، راسته کهنه، بازار حاج محمد حسین، صفی، بازار امیر ابوالحسن، سرای حاج میرزا علی نقی، تیمچه حاج صفرعلی، تیمچه و دالان میرزا شفیع اشاره کرد که در این میان تیمچه مظفریه و راسته قیصریه از زیباترین بخش‌های بازار هستند.
در وبسایت نمناک میخوانیم که پیشتر، یکی از ارکان‌های اصلی و اساسی بازار تبریز، ارامنه بودند. به طوری که یکی از گردشگران فرانسوی از جایگاه ویژه و ممتاز مغازه‌های آنها در این بازار در تجارت با تاجران روس خبر داده است. ارامنه داد و ستد بسیاری با اروپاییان داشتند. به گونه‌ای که ارامنه گرجستان برای نخستین بار کالاهای انگلیسی را از استانبول خریداری و وارد مناطق شمالی ایران کردند.
• منطقه گندم بریان کرمان
گندم‌بریان یا ریگ‌سوخته، گرم‌ترین بخش دشت لوت، با دمای۷۰درجه سانتیگراد، فلاتی پوشیده از گدازه‌های تیره با وسعت تقریبی ۴۸۰ کیلومتر مربع (۱۹۰ مایل مربع) که در80 کیلومتری شرق شهر راور و ۸۰ کیلومتری شمال شهر شهداد در کویر لوت در استان کرمان قرار دارد. این منطقه در شرق رودخانه شور قرار دارد و به دلیل گرمای بسیار زیاد هوا حیاتی در آن وجود ندارد.
به نقل از وبسایت همشهری آنلاین، بنا بر تحقیقات کارشناسان، در گندم بریان در منطقه‌ای به طول 200 کیلومتر و عرض 150 کیلومتر هیچ موجود زنده‌ای زندگی نمی‌کند و شرایط به‌گونه‌‌ای است که امکان زیست هیچ گیاه یا حیوانی وجود ندارد.
تپه گندم بریان نیز ۴۸ کیلومتر طول، ۱۰ کیلومتر عرض و ۴۸۰ کیلومتر مساحت دارد. این تپه در ۸۰ کیلومتری شمال شهداد قرار دارد و ۳۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد.
طی سال‌های اخیر در این منطقه چند کمپ گردشگری احداث شده است و امکان استفاده گردشگران از امکانات مختلف نیز مهیااست.
گردشگران به راحتی می‌توانند در این منطقه کوه‌های پوشیده از برف و سرد ارتفاعات سیرچ کرمان را نیز مشاهده کنند. سطح گندم بریان پوشیده از سنگ‌ها و گدازه‌های بازالتی سیاهرنگ آتشفشانی است. پس از رود شور ،زمین‌های ماسه‌ای قرار دارند که شیب تندی به سمت شمال دارند که این مکان به گدار باروت شهرت دارد. پس از گدار باروت، دشتی ریگی با رسوب‌های آتشفشانی در سمت شرق قرار دارد که پس از آن دشت گندم بریان واقع شده است. روی دشت، قشری از بازالت قرار گرفته است که عبور از آن را دشوار می‌کند. این سنگ‌ها از نوع آذرین بیرونی هستند. تقریبا به غیر از جناح شمالی این تپه، دور تا دور آن را دیواره‌ای خاکی با ارتفاعات مختلف که بلندترین آن از 30 متر تجاوز نمی‌کند مانند قلعه فرا گرفته است. سنگ‌های گدازه‌ای سیاهرنگ که ارتفاع برخی از آنان حدود 4متر است نیز تمامی سطح فوقانی دیواره‌های خاکی را پوشانده است. همزیستی خاک زرد رنگ پایه و سنگ‌های سیاه بازالتی، از جمله پدیده‌های بی‌نظیر در این مکان است که زیبایی زائد‌الوصفی به منطقه گندم بریان بخشیده است.
ادامه دارد…