توسعه امکانات درمانی ومردم بیمار
طی سال ها ، یک بخش اساسی و ضروری از بخش های خدمات رسانی در جامعه به طور شایسته تحسین رشد کرده و نیازهای شماری از مردم را در این بخش تا حد قابل قبولی مرتفع کرده است.
بی شک توسعه امکانات درمانی — با توجه به افزایش دو و نیم برابری جمعیت ، به صورتی است که ثمره آن در جامعه مشهود است و نمی توان افزایش و گسترش آن را انکار کرد.
این درست ، اما ؛ با همه این واقعیت های غیر قابل انکار ، بیمارستان ها و مطب پزشکان مملو از کسانی است که برای دستیابی به سلامت ، مراجعه کرده اند و بازار کالای سلامت آنچنان پر رونق است که مردم شاهد توسعه پر شتاب بیمارستان ها به ویژه در بخش خصوصی هستند.
پیش از آن که این مورد را بیشتر بکاویم به آماری از پیشرفت ها در زمینه درمان که در رسانه ها منتشر شده است ، توجه کنیم:
“وزیر بهداشت، از شبکه بهداشت به عنوان نقطه عطف نظام سلامت کشور در دنیا نام برد.
بهرام عیناللهی، در مراسم تجدید میثاق با آرمانهای امام راحل، با بیان این که امروزه قویترین بخش سلامت را در منطقه در اختیار داریم، افزود: در ابتدای انقلاب، برای انجام هر کاری مجبور بودیم که از پزشکان بیکیفیت کشورهای مجاور استفاده کنیم و با آن که جمعیت ما یک سوم امروز بود، مردم مجبور بودند برای دریافت خدمات درمانی به کشورهای خارج بروند ولی امروزه با توجه به حضور استادان متخصص و پزشکان متعهد در کشور، نظام سلامت روزآمد و پیشرفتهای داریم. وی در ادامه به فعالیت ۶۷ دانشگاه و دانشکده علوم پزشکی و حضور ۲۲ هزار هیأت علمی و ۲۷۰ هزار دانشجو در کشور اشاره کرد و گفت: ۸۵۰ مرکز تحقیقاتی و پارکهای علمی فناوری در کشور مشغول به فعالیت هستند که در حوزه دانش بنیان نیز توانستهاند افتخارآفرین باشند.
عین اللهی افزود: در حال حاضر ۴۰ درصد تأمین نیاز تجهیزات پزشکی کشور را به شرکتهای دانش بنیان دادهایم و حدود ۹۹ درصد از داروها در داخل کشور تولید میشود و حال آن که در ابتدای انقلاب، این عدد ۲۰ درصد بود. وی با بیان این که ۵۰ درصد مواد اولیه دارویی کشور تولید داخل است، افزود: البته باید بتوانیم ۵۰ درصد مابقی را هم در داخل تولید کنیم. در مورد خانههای بهداشت و شبکه بهداشت هم که از بزرگترین شبکههای بهداشت و درمان دنیا است، توانسته ایم تقریباً در همه روستاها، خانه بهداشت راه اندازی کنیم؛ به نحوی که امروز ۱۸ هزار خانه بهداشت و مراکز بهداشتی در نقاط گوناگون کشور وجود دارد.”
این آمارواقعی است و با توجه به جمعیت کشور باید تکافوی نیاز جامعه باشد در حالی که همچنان مردم آرزو می کنند هرگز بیمار نشوند و گذرشان به مطب پزشک یا تخت بیمارستان نیفتد اما بیمار می شوند و به علت کمبود امکانات گرفتار درد سرهای دیگر!
همانطور که اشاره شد ؛ امکانات درمانی به طور قابل قبولی افزایش یافته لیکن شمار مراجعه کنندگان هم به طور تصاعدی بالا رفته است. براین اساس ،هر اندازه امکانات درمانی افزوده شود همچنان ما از کمبودها
رنج خواهیم برد و بنظرمی رسد در این زمینه یک چیزهایی در برنامه ریزی ها از یاد رفته است.اینجا نیز این یادآوری ضرورت دارد که در برنامه ریزی ها در بسیاری از موارد ، مساله به صورت یک بسته جامع دیده نشده است و در هر مساله ، همواره مورد جزیره ای دیده شده است .باید پذیرفت که این همه بیمار در جامعه عادی نیست و در واقع مشکلات درمانی در کشور از کمبود امکانات نیست از زیادی نیاز است !یعنی انسان ایرانی به دلایل متعدد غیر از عوامل بیماری زای معمول و مرسوم بیمار می شود که اگر آن عوامل را تصمیم گیران در برنامه ریزی ها مد نظر می داشتند ، این تعداد
شگفت آور بیمار نداشتیم که امکانات جوابگوی آن نباشد! در یک کلمه باید گفت فرد ایرانی گذران عادی ندارد و به هزار و یک علت فرسوده و بیمار می شود! حال زمان آن هست که برنامه ریزان در کنار توجه به تامین نیازهای درمانی ، در پی راه حل ها و اقداماتی باشند که مردم کمتر بیمار شوند.
یک راه حل مربوط به بخش درمان غربال گری است که این بخش در موارد مهم دارد به آن می پردازد و لازم است موارد دیگر که به بخش های دیگر برنامه ریزی ارتباط می یابد نیز به دنبال چاره باشند با این امید که در یک بازه زمانی قابل قبول ، از حجم مراجعات به بخش درمان کاسته شود و مساله سلامت افراد جامعه در یک بسته جامع پیشگیرانه مورد توجه تصمیم گیران واقع شود.