امر مبارک تامین آب
سید ابوالقاسم موسوی
مدیر مسوول
معیارپرس – شهریور ماه مناسبت‌هایی را در خود جای داده که جهت بزرگداشت این مناسبت‌ها، علاوه بر اجرای برنامه‌های مناسبتی، این ماه را “فصل” افتتاح طرح‌ها و راه‌اندازی آن‌هاکرده است و تقریبا خبرها برمحورانجام کارهای خوب وبه قولی عام‌المنفعه منتشر می‌شود.
یکی از خبرهای خوب راه‌اندازی دستگاه آب شیرین کن در یکی از مناطق سیستان بود که آب حاصل از چاه ژرف را قابل شرب می‌کند و بخشی از نیاز یک شهر و روستاهایش را مرتفع می‌سازد.
شیرینی خبر بنظر این قلم بیشتر در بهره‌برداری از چاه شماره ۳ ژرف منطقه هست چرا که معضل اساسی در زیست مردم این سرزمین به دلیل بارش اندک، جمع‌آوری و استحصال آب و بهره‌وری آنست.
بارها از سوی صاحب نظران گفته شده است که پدران ما با طراحی و تعبیه قنات، این معضل را به نحو احسن رفع کرده بودند. آن‌ها حتی در بهره‌وری پیشتاز بوده‌اند چرا که علاوه بر تامین آب شرب و نظافت خود و اضافه بر استفاده آن در کشت و زرع، با احداث باغات فراوان هم از هدر رفت زیاد آب جلوگیری می‌کردند و هم باپرورش درختان مثمر و رفع بخشی از نیاز تغذیه خویش، به تلطیف هوای محیط‌زیست‌شان می‌افزودند.
مع‌الاسف بایدپذیرفت که ما – فرزندان آن بزرگواران مستقل اندیش، به‌ویژه در یک صدسال اخیر در زمینه تامین آب به راه حل‌های منطبق با محیط‌زیستمان عمل نکرده‌ایم و بابی‌برنامگی بر بحران آب و محیط‌زیست خودمان دامن زده‌ایم به طوری که با توجه به گسترش بهره‌برداری بیش از ظرفیت از منابع آبی و بدون برنامه‌ریزی در مسیر اصلاح بهره‌وری، خود را و سرزمینمان را گرفتار خطرات سهمگین کرده‌ایم. حفر چاه‌های بدون مطالعه، احداث سدهایی که فقط برای ریخت و پاش سودمند بوده است و بی‌توجهی به راه‌حل‌های کم هزینه مانند طرح‌های آبخوانداری وآبخیزداری،”اکنونمان” را دارد دیر می‌کند.
طی سال‌های اخیر و در حال حاضر، بحث‌هایی مانند استفاده از آب دریا و رساندن آن به مناطق خشک و استفاده از آب‌های ژرف و طرح‌هایی شبیه آن، داغ شده است و طرفدارانی هم دارد و اقداماتی هم شده است. آنچه الان اهمیت دارد آنست که برای سود بردن از این طرح‌ها، جامعه ما در آغاز راه هست و بهتر است از هم اکنون طوری برنامه ریزی شود که در مطالعات مربوط به محل اجرا و نحوه بهره‌برداری، نظرات همه کارشناسان مدافع و مخالف مورد توجه و مطالعه قرار گیر تا بلایی که در حال حاضر احداث سدهای “قبیله”ای برسرمنابع و محیط‌زیست کشورمان آورده این طرح‌های نوین نیاورد و چند سال بعد فرزندان ما ننشینند و بگویند که چرا پدرانمان اشتباه کردند و منابع کشور را هدر دادند و ما را با محیط‌زیستی هزار برابر بدتر از زمان زیست خودشان رو‌به‌رو ساخته‌اند!
حواسمان باشد که سودجوها بو می‌کشند و راه می‌جویند و ممکن هست معضل حفرچاه‌های بی‌حساب و کتاب و احداث سدهای “قبیله”ای در زمینه طرح‌های جدید هم تکرار شود!