آرزوی شفا برای گردشگری بیمار

سید ابوالقاسم موسوی

مدیر مسوول

درباره رونق اقتصادی و ایجاد شغل، همانگونه که برنامه‌ریزان در کشورهای دیگر اقدام کرده‌اند، کارشناسان در کشور ما نیز راه‌حل آنی و ثمر بخش برای رونق اقتصادی و رفع بیکاری را در توجه به صنعت گردشگری می‌دانند و حال پس ازچهاردهه فرصت‌های سوخته شده دراین بخش، مسوولان هم به جمع کارشناسان پیوسته اندوشایدنیم نگاهی نیزبه کارهای برنامه‌ریزان در کشورهای دیگر داشته باشند.

در این میان نکته اسف‌انگیزی که وجود دارد آن هست که ایران در شمار پرجاذبه‌ترین سرزمین‌ها از لحاظ گردشگری قرار دارد و در حالی که کشورهایی که هیچ یک از جاذبه‌های ایران راندارند و برای خود جاذبه خلق می‌کنند و چندین برابر ایران گردشگر جذب و درآمد کسب می‌کنند، ما حتی نتوانسته‌ایم شرایط مناسب‌تری نسبت به گذشته فراهم کنیم.

همانطور که اشاره رفت اخیرا از سوی مسولان به موضوع گردشگری توجه بیشتری مبذول شده است. در همین رابطه در تیر ماه همایشی باعنوان “توسعه گردشگری ایران کهن با خلاقیت ونگاه دانش‌بنیان برگزار شدکه در حاشیه آن نمایشگاهی نیز از محصولات شرکت‌های دانش‌بنیان و خدمات فناورانه در حوزه گردشگری برپا بود.

وزیر گردشگری دراین همایش باتوجه به موضوع نمایشگاه طی سخنانی تصریح کرده بود که: “روش‌ها و کسب و کارهای سنتی و مدرن و فناورانه و خلاق حوزه گردشگری هیچ تعارضی با یکدیگر ندارند، دو‌قطبی‌سازی این دو بخش نادرست است زیرا هر دو مکمل و تقویت کننده یکدیگرند.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بیان کرد: گردشگری باید آسان شود و در دسترس قرار گیرد زیرا حق همه مردم است. گردشگری مانند بیماری است که اگر شفا یابد حال همه حوزه‌ها را خوب می‌کند و کمبودها و مسایل بخش‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را حل می‌کند.”
درموردبیماربودن صنعت گردشگری سخن درستی گفته شده اماگفته نشده است که گردشگری درکشورماگرفتارچه بیماری هایی هست وراه های درمان آن چیست.

در این مورد مانند خیلی از موارد دیگر، یک سیاست مشخص، ثابت وکارآوجودنداردزیرانه برسرنوع بیماری توافق است و نه برراه حل‌ها تفاهم و همچنان سلیقه بر همه چیز غلبه دارد. شاید از جهاتی مثالی که در پی می‌آید بی‌ربط به موضوع گردشگری باشد لیک از یک جهت مشابه هست و آن تاثیر مخرب تصمیم شخصی و موردی هر صاحب تصمیمی است که بدون توجه به سیاست‌های کلان و استراتژیک کشور، نظرش رااعمال می‌کند.

در رسانه‌ها آمده بودکه: “مهدی احمدی شهردار خوانسار طی یک مکاتبه با مسوول خدمات‌ شهری شهرداری، برگزاری مراسم‌ترحیم‌ را برای‌افرادی‌که‌ به‌دلیل خودکشی فوت نموده اند در بهشت فاطمیه خوانسار ممنوع اعلام کرد. این در حالی است که احمدی به دلیل و منشا قانونی این تصمیم هیچ اشاره ای نکرده‌است. همچنین احمدی طی مکاتباتی با چاپخانه بنر و نصاب داربست در خوانسار نصب داربست و چاپ بنر های با ابعاد ۲ در ۳ و ۳ در ۴ را در شهر خوانسار برای متوفیان ممنوع اعلام کرد.”

این چنین تصمیم‌گیری‌های خلق‌الساعه درزمینه گردشگری در کشور ما بسیاربوده و با وجود کاهش نسبی آن همچنان فلج‌کننده هست و اجازه نمی‌دهد که بیمار ما شفا یابد و چه بسامی توان نگران بود که وضع این بیمارهرروزوخیم ترشود. در یک کلام؛ هنوز نهادهای عمل‌کننده در جامعه ما نتوانسته‌اند میان نظارت و دخالت فاصله‌گذاری کنند و هر لحظه از منطقه نظارت به و سوسه دخالت می‌غلتند.

در بخش صنعت گردشگری این مساله نظارت و دخالت بسیار ممزوج شده است و این امنیت مادی و روانی را از گردشگر و خدمات دهنده سلب می‌کند در حالی که بیش از هر چیز گردشگربه وجود این دوبال برای لذت بردن از جاذبه‌های منطقه‌ای که به آن وارد شده و اقامت کرده دارد.
به همین دلیل باید برای شفای این بیمار دست به دعا برداشته باشد که حالش خوب گردد تا حال همه مانیز بهتر شود.